آیاجنگ و صلح ملتها در گرو پدیده ورزش است ؟
علیرضا عباسی مربی بین المللی فدراسیون جهانی در گفت و گوی اختصاصی با جبهه ۲۴ گفت: سیاست مکانیسمی است که در آن روابط بین گروه های افراد و جوامع برای کنترل قدرت تنظیم میشود. معمولا،ورزش برای وحدت و ایجاد آرامش که مفهومی ایده آل در اذهان عموم ملت هاست به کار گرفته میشود.
در واقعیت، در دوره ای که افت و خیز زیادی در رژیم حاکم وجود داشته باشد ورزش به عنوان ابزاری تبلیغاتی استفاده شده و به طور ادامه دار بر ویژگی سیاسی می افزاید. رابطه بین ورزش و سیاست یکی از بادوام ترین و ادامه دارترین مثال های تلاش جامعه برای ورزش است.
عباسی همچنین افزود: یونانیان قدیم از ورزش برای بهبود وضعیت جسمانی شهروندان خود برای جنگها و برتری بر دیگر شهرها استفاده میکردند. در طول دوره اول حکومت رومی ها، ورزش برای بهبود وضعیت جسمانی نظامی استفاده میشد در سالهای بعد رئوس قدرت از ورزش و وقایع ورزشی برای سرگرمی و در نتیجه کنترل افراد استفاده میکردند.
علیرضا عباسی معتقد است در آزمون روابط بین ورزش و سیاست بیشتر تحلیل ها مربوط به عملکرد یا جنبه ستیزانه آن است. بازیهای المپیک پایانه ای مدام برای نشان دادن تفاوتهای سیاسی شده اند. تعامل بین ورزش و سیاست هیچ کجا مانند بازیهای المپیک تابستانی خود را نمی نمایاند. واقعیت رابطه بین ورزش و سیاست به خوبی در نکته های پیتر یوبروت رئیس کمیته سازمان دهنده المپیک لس آنجلس ۱۹۸۴ نشان داده شده است “ما اکنون باید با واقعیت اینکه المپیک نه تنها واقعه ای ورزشی بلکه سیاسیست روبرو شویم.”
وی اضافه کرد: رابطه ورزش و سیاست یک رابطه دو طرفه است؛ به گونه ای که از یک طرف سیاست از طریق تدوین و اجرای راهبرد ورزشی بر ورزش تاثیر دارد و از طرف دیگر ورزش از طریق تحکیم ارزش های انسانی و همبستگی ملی و افزایش مشارکت سیاسی بر سیاست تاثیر می نهد و البته خود نیز به ویژه در زمان برگزاری ورزش های بین المللی مورد استفاده قدرت های جهانی واقع می گردد.
انتهای پیام
