در این مقاله به مقابله با گسترش شبه‌علم و خرافات جز با ترویج علم و گسترش تفکر علمی در جامعه ممکن نیست بر همین اساس در گفتگو با فعالان این حوزه به بایدها و نبایدهای ترویج علم در ایران پرداختیم.
به گزارش جبهه۲۴ به نقل از مهر؛«نقشه کروی زمین را به ما غالب کردند… زمین گرد نیست و بعد از قطب جنوب دنیاهای دیگری وجود دارد که می‌خواهند آن‌ها را از ما مخفی کنند…»، «در واکسن‌های کرونا چیپ‌هایی وجود داشته که افراد را با آن‌ها ردیابی می‌کنند…». این‌ها تنها نمونه‌هایی از اطلاعات غلط و گمراه کننده‌ای است که بارها و بارها در شبکه‌های اجتماعی مختلف بازنشر شده‌اند.
اگرچه موضوع شبه‌علم و خرافات تنها مختص شبکه‌های اجتماعی نیست و حتی در دورهمی‌های خانوادگی و دوستانه و … نیز با موضوعات شبه‌علمی و غیرعلمی که تلاش دارند «علمی» به نظر برسند، مواجه می‌شویم؛ ولی امروزه به واسطه گسترش شبکه‌های اجتماعی و سرعت بالای انتشار محتوا، شبه‌علم بسیار سریع و به‌صورت ویروسی در بین اقشار مختلف پخش می‌شود.
شبه‌علم طیف گسترده‌ای از موضوعات را شامل می‌شود؛ از اعتقاد به تخت بودن زمین، واکسن هراسی و استفاده از روش‌های درمانی و داروهای بدون شواهد علمی گرفته تا آسترولوژی یا اختربینی، فنگ‌شویی، شفای کوانتومی و انواع عرفان‌های مختلف و … همگی نمونه‌هایی از شبه‌علم هستند. این طیف به حدی گسترده است که در زندگی روزمره با افراد علمی و متخصصین مواجه می‌شویم که به ظاهر مخالف شبه‌علم‌اند ولی در باورهای خود به نوعی از شبه‌علم اعتقاد دارند.
خرافات و حرف‌های بی‌پایه و اساس موضوعی نیست که مربوط به امروز و دیروز باشد. این مسئله حتی مختص به جامعه ایران نیز نیست ولی مسئله امروز این است که حتی رمال‌ها و فالگیرهای دیروز نیز سعی دارند با به کار بردن جملاتی مانند «تحقیقات علمی ثابت کردند…»، «دانشمندان دریافته‌اند…»، «آزمایش‌های پژوهشگران نشان داده که…» به صحبت‌های خود ظاهر علمی ببخشند.
وقتی وزیر علوم از صدای بلند شبه‌علم انتقاد می‌کند
خطر رواج شبه‌علم و آمیخته شدن باورهای غلط با موضوعات علمی در جامعه تا جایی پیش رفته که «حسین سیمایی صراف» وزیر علوم، تحقیقات و فناوری در مراسم تودیع و معارفه خود که با حضور رئیس جمهور برگزار شد، با بیان این‌که شبه‌علم یک مانع جدی است که در برابر علم قرار دارد، گفت: «شبه‌علم سر و صدای زیادی دارد و سد راهی شده است». وی با اشاره به عالمان و فرهیختگانی که در رشته خود متخصص هستند ولی در دیگر موضوعات، علمی فکر نمی‌کنند، گفت: «ما باید مرجعیت علم را بپذیریم کسانی که علمی فکر نمی‌کنند، به راحتی تن به خرافه، خیالات و توهمات می‌دهند و ای کاش برای همه رشته‌ها دو واحد فلسفه علم اجباری شود».
از بیش از دو دهه قبل، موضوع «توسعه علمی» به عنوان مسیر پیش روی ایران هدف گرفته شد. به همین دلیل در اسناد مختلف به شاخص‌هایی برای توسعه پژوهش، فناوری و نوآوری توجه شده و در موضوعاتی از قبیل زیست‌فناوری و نانو سرمایه‌گذاری ویژه انجام شده است. با این وجود هنوز در بیشتر اسناد بالادستی موضوع گسترش «تفکر علمی» در جامعه، نقش مردم در توسعه علمی و درک مردم از علم و درگیر کردن عموم مردم در علم، نادیده گرفته شده و سیاست‌گذاری خاصی در این موضوع انجام نشده است.
برای بررسی پیشرفت علم در یک جامعه باید تأثیرات نهادهای علمی و فرهنگی جامعه را نیز در پذیرش باورها و مؤلفه‌های علمی را نیز مد نظر قرار داد. مردم جامعه به عنوان گروهی که در مواجه مستقیم اثرات علم و فناوری هستند می‌توانند بر سرعت، اصلاح، دگرگونی و حتی جلوگیری از برخی پیشرفت‌های علمی مؤثر باشند؛ ولی همین مردم زمانی می‌توانند عقلانی تصمیم‌گیری کنند که شناخت کافی نسبت به علم و فناوری داشته باشند.
ترویج علم مفهومی است که به میزان اطلاع مردم از علم توجه دارد و دغدغه آن افزایش درک مردم از علم، در دسترس قرار دادن علم برای عموم مردم و شناساندن درست علم و محدودیت‌های آن به جامعه است. شاید اولین فعالیت‌های ترویج علم در ایران را بتوان با آغاز به کار رادیو در ایران و ساخت برنامه‌های علمی رادیویی دانست. همچنین انتشار مجله‌هایی مانند دانشمند، پخش برنامه‌های علمی از تلویزیون، برگزاری مسابقه‌های علمی و …همگی به نوعی در راستای ترویج علم بودند. سال‌های زیادی است که گروه‌های مختلفی از مردم در گوشه و کنار کشور به دنبال «ترویج علم» هستند.
انتهای پیام/
