اسرائیل نامی است که رژیم صهیونیستی پس از اشغال اراضی کشور فلسطین و با حمایت قدرت‌های غربی بر روی بخشی از مناطق جنوب غرب آسیا و در منطقه خاورمیانه گذاشت. اسرائیل که اکنونی یکی از اعضای سازمان ملل متحد است، توسط برخی از کشور‌ها مثل ایران به رسمیت شناخته نشده است. بنیامین نتانیاهو آخرین نخست وزیر اسرائیل است. اورشلیم یا بیت المقدس در حالی پایتخت اسرائیل است که سازمان ملل قسمت شرقی شهر را اشغالی میداند و آن را به عنوان پایتخت نمیپذیرد و در مجامع بین المللی پایتخت اسراییل شهر تلاویو معرفی شده است.
مردم
در مناطق اشغالی فلسطین که اکنون در اختیار اسرائیل است، عمدتاً یهودیانی زندگی می‌کنند که در طول دهه های اخیر از اقصی نقاط جهان به این منطقه کوچ کردند و در آنجا سکنی گزیدند. بر پایه برآورد سال ۲۰۱۳ سازمان مرکزی آمار اسرائیل، در این منطقه حدود ۸ میلیون و ۵۱ هزار نفر جمعیت زندگی می‌کنند که ۶٬۰۴۵٬۹۰۰ نفر از آنان را یهودیان و ۱٬۶۶۳٬۴۰۰ را اعراب اسرائیلی تشکیل دادهاند.
تاریخ
بر پایه منابع تاریخی در ۲۹ نوامبر ۱۹۴۷ میلادی، سازمان ملل متحد، طرح تقسیم فلسطین به دو کشور اسرائیل و فلسطین و اداره شهر اورشلیم، به صورت بین المللی را تصویب کرد. این طرح موافقت سران اسرائیلی را در پی داشت، اما فلسطینیان و دولت‌های عرب منطقه، بیدرنگ آن را رد کردند.
در نتیجه از تاریخ ۳۰ نوامبر ۱۹۴۷ تا ۱۴ مه ۱۹۴۸ میان شبه نظامیان فلسطینی و یهودی، نبرد‌های خونینی درگرفت. نهایتاً در ۱۴ مه ۱۹۴۸ همزمان با پایان قیومیت بریتانیا بر فلسطین، اسرائیل با صدور منشور استقلال، اعلام موجودیت کرد.
یک روز پس از اعلام استقلال، تمامی همسایگان عرب به طور همزمان به اسرائیل حمله کردند که متحمل شکست سنگینی شدند. از آن پس، مجموعه ای از درگیری‌های نظامی بین نیرو‌های اسرائیلی و کشور‌های عرب رخ داده که جنگ ۱۹۴۸، جنگ ۱۹۵۶، جنگ ششروزه ۱۹۶۷ و جنگ یوم کیپور ۱۹۷۳ مهمترین آن‌ها بوده اند.
متاسفانه رژیم منحوس و اشغالگر قدس عضو رسمی سازمان ملل متحد است و در حال حاضر بیش از صد و پنجاه و هفت کشور جهان روابط دیپلماتیک دارد، اما ۳۲ کشور عضو سازمان ملل اسرائیل را به رسمیت نمیشناسند و برخی کشور‌ها مانند ایران سراسر اسرائیل را فلسطین اشغالی (به عربی: فلسطین المُحْتَلّه) می نامند.
ساختار سیاسی
