انگلستان

در این مقاله شما را با انگلستان بیشتر آشنا خواهیم کرد:

انگلستان (England) به نیمه جنوبی جزیره بریتانیای کبیر و یکی از چهار بخش کشور پادشاهی متحد بریتانیای کبیر و ایرلند شمالی گفته می شود. این منطقه از شمال با اسکاتلند و از غرب با ولز هم‌مرز است و مهم‌ترین و عمده‌ترین بخش تشکیل دهنده کشور بریتانیا است. مرز‌های آبی این کشور در شمال غرب دریای ایرلند، در جنوب غرب دریای سلتی و در شرق دریای شمال هستند، و در جنوب نیز کانال مانش آن را از اروپای قاره‌ای و کشور فرانسه جدا می‌کند.

انگلستان دارای بیش از یکصد جزیره کوچک و بزرگ است که از جمله آن‌ها می‌توان به جزیره وایت و جزیره من اشاره کرد. شهر لندن پایتخت انگلستان و در عین حال پایتخت پادشاهی بریتانیا است. پرآب‌ترین رود انگستان، رود تیمز است که از میان شهر لندن می‌گذرد و به دریای شمال می‌ریزد. مساحت این کشور ۱۳۰٬۳۹۵ کیلومتر مربع و جمعیت آن بالغ بر ۵۴ میلیون است.

آب و هوای انگلیس

تصویر عمومی از آب و هوای انگلستان بیشتر با باران و مه و رطوبت همراه است. در تمامی بخش‌های این کشور نه چندان پهناور، آب و هوای متنوعی وجود دارد، از زمستان‌های سرد گرفته تا تابستان‌های گرم و مرطوب. میزان بارندگی در این کشور بسیار بالا است. شهر لندن، پایتخت انگلستان، از نظر بارندگی سطح بالاتری از شهر‌هایی مانند پاریس و یا حتی نیویورک دارد.

با این حال در سال‌های اخیر انگلستان ماه‌های گرمی را در تابستان تجربه کرده است. در انگلستان، زمستان و پاییز مرطوب‌ترین ماه‌های سال است. در تابستان به ویژه در جنوب انگلستان، جایی که به لندن نیز بسیار نزدیک است، درجه حرارت هوا بین ۱۸ تا ۲۳ درجه سانتیگراد است. اما در ماه‌های خرداد تا شهریور، گاهی گرما به ۳۰ درجه نیز می‌رسد که گردشگران را با توجه به رطوبت هوا گاهی کلافه می‌کند. این در حالی است که سرمای زیر صفر درجه معمولا در انگلستان به ندرت اتفاق می‌افتد.

آب و هوای بریتانیا به غیر قابل پیش بینی بودن شهرت دارد و بنابراین کسانی که قصد ورود به این منطقه را دارند، باید با آمادگی راهی آن جا شوند. ملایم‌ترین هوا معمولا در سواحل جنوبی است. نوامبر تا فوریه سرد است.

خانه‌ها در بریتانیا معمولا از عایق بندی مناسبی برخوردارند و مجهز به سیستم گرمایش هستند و به همین دلیل در درون خانه‌ها سرما چندان حس نمی‌شود. در بهار و پاییز روز‌های روشن و آفتابی زیادی وجود دارد که البته غروب‌ها اندکی سرما حس می‌شود. برخی مواقع در بریتانیا، هوا بی نهایت مطبوع و دلپذیر است، هر چند که این مواقع در مقایسه با دیگر نقاط دنیا کمتر و غیر قابل اطمینان‌تر هستند.

جغرافیای انگلیس

کشور انگلستان با ۲۴۴۰۴۶ کیلومتر مربع وسعت (هفتاد و چهارمین کشور جهان) در نیمکره شمالی، در غرب قاره اروپا، در شرق اقیانوس اطلس شمالی، در کنار دریای مانش از سمت جنوب، دریای شمال از مشرق و دریای ایرلند در مغرب، واقع شده و متشکل از دو قسمت اصلی است که نصف النهار مبدا از جنوب شرقی آن (ناحیه گرینویچ در حومه لندن) می‌گذرد. قسمتی از انگلستان (در ایرلند شمالی) با جمهوری ایرلند (ایرلند جنوبی) مرز مشترک دارد. سرزمین بریتانیا از مساحتی معادل کشور نیوزلند و نیمی از خاک کشور فرانسه برخوردار می‌باشد.

بریتانیا از دو جزیره اصلی تشکیل شده است؛ جزیره اصلی و بزرگ تر، بریتانیای کبیر نامیده می‌شود و شامل اسکاتلند، ولز و انگلستان (انگلند) است. جزیره‌ی دیگر ایرلند است که توسط دریای ایرلند از بریتانیای کبیر جدا می‌شود و شامل ایرلند شمالی (در شمال) و جمهوری ایرلند (در جنوب) می‌باشد. جمهوری ایرلند (ایرلند جنوبی) یک کشور مستقل و عضوی از اتحادیه اروپا است و بخشی از کشور بریتانیا محسوب نمی‌شود.

۷۶ درصد زمین‌های بریتانیا زیر کشت هستند و اگر چه عده کمی از جمعیت این کشور به کشاورزی مشغول هستند، اما تولیدات آن ها، علاوه بر تامین نیاز‌های داخلی، به خارج نیز صادر می‌شوند. محصولات مهم کشاورزی بریتانیا عبارت‌اند از گندم، جو، سیب زمینی، گوجه فرنگی، نیشکر و سبزیجات. این کشور دارای چراگاه‌های دائمی زیادی است که در آن‌ها گوسفند، گاو، خوک و طیور پرورش می‌یابند.

این سرزمین از چشم انداز‌های مختلفی برخوردار بوده و سهم عمده‌ی اراضی آن، به جز مناطق شمالی و جنوب غربی، نسبتا مسطح و کم ارتفاع است و این در حالی است که بیشتر قسمت‌های ولز و اسکاتلند از سرزمین‌های کوهستانی تشکیل می‌گردد. به طور کلی می‌توان گفت که کشور انگلستان به ناحیه‌ای کوهستانی در شمال و غرب و ناحیه‌ای پست در شرق قابل تقسیم است که دهانه رودخانه اگز (اگزتر) در جنوب غربی و رودخانه تیس (تی ساید) در شمال شرقی، تا حدودی مرز بین این مناطق را مشخص می‌نماید.

بریتانیا را می‌توان از لحاظ طبیعی به سه ناحیه، به ترتیب زیر تقسیم نمود:

ناحیه اسکاتلند در شمال

قسمت اعظم ارتفاعات کشور در آن واقع گردیده و ناحیه‌ای سرسبز و پوشیده از چمنزار است که قسمت عمده جنگل‌های کشور را در برگرفته است. رود‌های زیادی در آن جریان دارند که از آن جمله می‌توان به رود‌های دی، کلیاد و توئید اشاره نمود. بلندترین نقطه آن قله بن نویس با ۱۳۴۳ متر ارتفاع است.

از جمله جزایر مهم کشور می‌توان از جزایر شتلند، اورکنی و هبرید (داخلی و خارجی) و جزیره‌های کوچکتر آیلی، لوئیس، مال، رم و ارن نام برد.

ناحیه آلستر (ایرلند شمالی)

ناحیه آلستر، قسمتی از شمال جزیره ایرلند است، که ناحیه‌ای نسبتا کم ارتفاع می‌باشد، اما از نقاطی با ارتفاع زیاد برخوردار بوده و جنگل‌های آن عمدتا در همین نواحی واقع شده اند.

رود‌های بن، رو و بلاک واتر از جمله مهم‌ترین رودها، و مگی و راتلی نیز از جمله مهمترین جزایر آن محسوب  می شود.

سایر نقاط (انگلند و ویلز)

مناطق انگلند و ویلز، قسمت جنوبی جزیره اصلی را شامل می‌گردند. نواحی وسیعی از آن را جلگه ها، مراتع و نواحی پست پوشانده اند. نواحی مرتفع آن عمدتا در شمال و غرب واقع شده اند. از جمله مهمترین رود‌های مهم آن می‌توان به تیمز (تایمز)، اوز، ایون، مرزی، هامبر، تاین، ترنت و سورن اشاره نمود. از جمله جزیره‌های مهم آن نیز می‌توان از جزایر هالی، انگلسی، وایت و شپی نام برد. بلندترین نقطه این منطقه، قله سنودن با ۵۸۰/۱ متر ارتفاع می‌باشد.

از جمله مهمترین بنادر مهم انگلستان نیز می‌توان به بندر لندن در مصب رود تیمز، گلاسگو درکنار رود کلاید، لیورپول و بلفست در ساحل دریای ایرلند، کاردیف در تنگه بریستول و ساوت همپتن در ساحل دریای مانش اشاره کرد.

پول و اقتصاد انگلیس

واحد پول بریتانیا پوند استرلینگ  (Pound Sterling) است که با نماد £ شناخته می‌شود. سکه‌ها در تمامی بریتانیای کبیر یک شکل است و توسط بانک مرکزی بریتانیا (Bank of England) تولید و توزیع می‌شود. اما بانک‌های اسکاتلند و ایرلند شمالی مجاز هستند اسکناس‌های خود را چاپ و توزیع کنند.

تمامی این اسکناس‌ها علیرغم تفاوت ظاهری پوند استرلینگ هستند و از نظر ارزش برابرند (هر چند که در بازار‌های غیر رسمی ارز ایرلند با قیمت‌های متفاوتی عرضه می‌شوند).

اقتصاد بریتانیا در میان کشور‌های جهان در رده چهارم قرار دارد. این کشور در حالی به استقبال قرن بیست و یکم رفت که با رشد اقتصادی فزاینده و سطح بیکاری نسبتا ناچیز رو به رو شد. روند سریع صنعتی شدن انگلستان طی قرن ۱۹ میلادی، سبب شد که این کشور به یکی از قدرتمندترین کشور‌های صنعتی جهان مبدل شود.

هزینه زندگی در بریتانیا بالاست، به ویژه هزینه غذا و کالا‌های مصرفی سبب گردیده است که این کشور در زمره یکی ازپرهزینه‌ترین کشور‌های جهان محسوب گردد. بین جنوب انگلستان که ثروتمند و پر هزینه است و شمال آن، اسکاتلند، ولز و ایرلند شمالی که کم هزینه‌تر و ارزان‌تر است، اختلاف زیادی وجود دارد. عوارض و مالیات اتومبیل، بنزین و تنباکو بالاست. با این وجود، میزان حقوق افراد نیز، خصوصا در جنوب انگلستان، نسبتا بالاست.

از جمله مهم‌ترین صنایع انگلیس می‌توان به آهن و پولاد، وسایل مهندسی، کشاورزی، ساختمانی، راهسازی، ماشین و هواپیما سازی، منسوجات، شیمیایی و تولیدات غذایی و نظامی اشاره کرد. غلات، چغندر قند، سیب زمینی، میوه و سبزیجات نیز از جمله مهم‌ترین محصولات کشاورزی کشور به شمار می‌آید. تولید سالانه گوشت گاو ۱.۰۶ میلیون تن، گوشت خوک ۸۶۲ هزار تن، گوشت گوسفند ۲۴۳ هزار تن و صید ماهی ۹۸۰ هزار تن می‌باشد.

تولید سالانه نیروی الکتریسیته نیز معادل ۲۸۳.۳۸ میلیارد کیلو وات ساعت است. نخستین نیروگاه برق اتمی در جهان برای اولین بار در انگلستان آغاز به کار کرد و در حال حاضر، قسمتی از برق این کشور توسط این نیروگاه‌ها تأمین می‌ شود. طی سال‌های اخیر، نفت و گاز طبیعی به مقادیر فراوان در دریای شمال کشف گردیده و قسمت عمده احتیاجات سوختی این کشور را تأمین می کند.. ذخایر شناخته شده نفت بالغ بر ۱۹ میلیارد بشکه می‌باشد. معادن ذغال سنگ نیز فراوان بوده و آهن، سرب، مس و روی، قلع، بوکسیت، نمک، گچ، سیلیس و آهک نیز از جمله مهم‌ترین معادن کشور به شمار می‌آید.

از جمله عمده‌ترین محصولات وارداتی انگلستان می‌توان به تولیدات نفتی، فلزات، گوشت، خشکبار، قالی و میوه جات اشاره نمود که اکثرا از کشور‌های آمریکا (۱۰%)، آلمان غربی (۸%)، هلند (۸%) و فرانسه (۸%) وارد می‌شود. میزان صادرات این کشور، ۹۲ میلیارد دلار است که عمدتا شامل ماشین آلات، تولیدات مهندسی، جنگ افزار، مواد شیمیایی، وسایل برقی، اتومبیل، پارچه و کنسرو می‌گردد و اکثرا به کشور‌های آمریکا (۹%) و فرانسه و آلمان غربی و هلند (هر یک ۶%) صادر می‌شود.

زبان مردم انگلیس

زبان رسمی این کشور، زبان انگلیسی است که در نقاط مختلف با لهجه‌های متفاوت ولش و گالیک- اسکاتلندی تکلم می شود. در انگلستان، به دلیل نرخ بالای مهاجرین، زبانی‌های محاوره‌ای متعددی مورد تکلم واقع می شود.

زبان انگلیسی یکی از زبان‌های هندواروپایی از شاخه ژرمنی است. از دیگر زبان‌های شاخه ژرمنی می‌توان از آلمانی، هلندی، دانمارکی، سوئدی و نروژی نام برد. خود شاخه ژرمنی به دو بخش شرقی و غربی تقسیم می‌شود که انگلیسی به ژرمنی غربی تعلق دارد. امروزه حدود نیمی از مجموعه واژگان زبان انگلیسی و دستور آن زبان از همان ریشه ژرمنی است، ولی نیم دیگر را وام واژه‌ها تشکیل می‌دهند. بیشتر این وام واژه‌ها از زبان‌های لاتین و فرانسوی و بخشی دیگر از یونانی و دیگر زبان‌ها به انگلیسی وارد شده‌اند.

زبان انگلیسی به عنوان زبان مادری در کشور‌های انگلستان، آمریکا، کانادا، استرالیا، ایرلند، نیوزلند، آفریقای جنوبی و بسیاری کشور‌های دیگر تکلم می‌شود. انگلیسی امروزه از نظر تعداد گویشور، پس از چینی، عربی، اسپانیایی و هندی، پنجمین زبان جهان است. تعداد کسانی که زبان مادریشان انگلیسی است، امروزه ۳۸۰ میلیون نفر است. انگلیسی در بسیاری از کشور‌ها زبان میانجی است و مهم‌ترین زبان دنیا در زمینه‌های سیاسی، اقتصادی، نظامی، صنعتی، فرهنگی و علمی در روابط بین‌الملل به شمار می‎آید.

مذهب مردم انگلیس

۷۱ % مردم انگلیس، مسیحی و اکثرا پروتستان هستند. در سرشماری سال ۲۰۰۱، نزدیک به یک و نیم میلیون مسلماناندر انگلستان و ولز وجود داشت، که ۳ ٪ از جمعیت کل را تشکیل می‌دهد. بیش از ۱ میلیون نفر پیرو دین‌هایی با ریشه یهندی هستند، ۵۶۰۰۰۰ هندو، ۳۴۰۰۰۰ سیک همراه با ۱۵۰۰۰۰ نفر که در حال تمرین بودیسم هستند. امروزه انگلستان، با داشتن ۳۰۰۰۰۰ یهودی، پنجمین جامعه‌ی بزرگ یهودیان در جهان است.

سیاست در انگلیس

نظام سیاسی در انگلستان به عنوان بخشی از پادشاهی متحده بریتانیا، سلطنت مشروطه و نظام پارلمانی است. از سال ۱۷۰۷ به بعد یعنی زمانی که لایحه اتحاد ۱۷۰۷ موجب اجرایی شدن مفاد پیمان اتحادیه شد و انگلستان و اسکاتلند را به شکل پادشاهی بریتانیای کبیر با یکدیگر متحد کرد چیزی به نام دولت انگلستان وجود نداشته‌است. قبل از این اتحاد، انگلستان توسط پادشاه آن و پارلمان انگلستان اداره می‌شد. امروزه انگلستان به‌طور مستقیم توسط پارلمان بریتانیا اداره می‌شود، اگر چه دیگر کشور‌های اتحادیه بریتانیا دولت خود را دارند. در مجلس عوام که مجلس سفلای پارلمان بریتانیا مستقر در کاخ وستمینستر است ۵۳۲ عضو از مجموع ۶۵۰ عضو پارلمان متعلق به حوزه‌های انتخابیه انگلستان هستند.

در انتخابات عمومی سال ۲۰۱۵ بریتانیا، حزب محافظه کار اکثریت مطلق را در میان ۶۵۰ کرسی مورد رقابت کسب کرد و موفق شد ۱۰ کرسی بیش از مجموع همه احزاب دیگر به دست آورد (سخنگوی مجلس به عنوان عضو محافظه کار شمرده نمی‌شود). حزب محافظه کار، به ریاست نخست‌وزیر دیوید کامرون، ۹۸ کرسی بیشتر از حزب کارگر کسب کرد و که رهبر حزب کارگر اد میلیبند متعاقباً از ریاست حزب استعفا داد. حزب ملی اسکاتلند (اسکاتلند تنها) ۵۶ کرسی از ۵۹ کرسی اسکاتلند در مجلس را به دست آورد و جایگزین حزب لیبرال دموکرات به عنوان سومین حزب بزرگ در مجلس عوام شد.

انگلستان به عنوان بخشی از پادشاهی متحده عضو اتحادیه اروپا است. در انگلستان انتخابات منطقه‌ای برای فرستادن اعضای پارلمان اروپا برگزار می‌شود. در انتخابات سال ۲۰۰۹ پارلمان اروپا مناطق انگلستان شاهد انتخاب نمایندگان پارلمان اروپا به این ترتیب بود: ۲۳ محافظه کار، ده نفر از حزب کارگر، نه نفر از حزب استقلال بریتانیا (UKIP)، نه لیبرال دموکرات، دو نفر از حزب سبز‌ها و دو نفر از حزب ملی بریتانیا (BNP).

از زمان انتقال قدرت، که در آن دیگر کشور‌های بریتانیا یعنی اسکاتلند، ولز و ایرلند شمالی هر کدام پارلمان یا مجمع خود را برای تصمیم‌گیری در مورد مسائل محلی دارند، بحث در مورد چگونگی موازنه این امر برای انگلستان وجود داشته‌است. در ابتدا قرار بود که مناطق مختلف انگلستان نیز دارای اختیارات مشابهی شوند، اما پس از رد این پیشنهاد توسط شمال شرق در یک همه‌پرسی، این برنامه منتفی شد.

یکی از مسائل عمده مسئله لوتیان غرب است، به این معنی که نمایندگان اسکاتلند و ولز می‌توانند دربارهٔ قوانینی که صرفاً انگلستان را تحت تأثیر قرار می‌دهد رأی دهند، در حالی که نمایندگان انگلیسی مجلس چنین حقی دربارهٔ امور آن کشور‌ها ندارند. این مسئله پس از آنکه انگلستان تنها کشوری در بریتانیا شد که درمان و داروی رایگان برای بیماران سرطانی و مراقبت در منزل برای افراد مسن ندارد و همچنین شهریه‌های دانشگاه در آن بالاتر است، منجر به افزایش مداوم ناسیونالیسم انگلیسی شده‌است. برخی پیشنهاد کرده‌اند یک پارلمان تفویضی انگلیسی ایجاد شود، ولی سایرین معتقد به روش ساده‌تر محدود کردن رای‌گیری صرف از نمایندگان انگلیسی دربارهٔ امور صرفاً مربوط به انگلستان می‌باشند. 

تقسیمات کشوری

تقسیمات کشوری انگلستان شامل چهار سطح مختلف است که از طریق نهاد‌های اداری مختلف ایجاد شده برای اهداف دولت‌های محلی اداره می‌شوند. بالاترین لایه از دولت‌های محلی در انگلستان نه منطقه بودند: شمال شرق، شمال غرب، یورکشایر و هامبر، میدلند شرقی، میدلند غربی، شرق، جنوب شرق، جنوب غرب و لندن. این مناطق در سال ۱۹۹۴ به عنوان ادارات دولتی تشکیل شدند و دولت بریتانیا از طریق آن‌ها به ارائه طیف گسترده‌ای از سیاست‌ها و برنامه منطقه‌ای دست زد، اما اعضای این نهاد‌ها به جز لندن در هیچ‌یک از مناطق از طریق آرای عمومی انتخاب نمی‌شدند. در سال ۲۰۱۱ این ادارات دولتی منطقه‌ای ملغی شدند. امروزه مرز‌های بین همان مناطق تعیین‌کننده حوزه‌های رای‌گیری یرای انتخاب اعضای پارلمان اروپا است.

پس از آنکه تفویض اختیارات در سایر نقاط بریتانیا آغاز شد بنا بر آن بود که برگزاری رفراندوم‌هایی منطقه‌ای در انگلستان برای انتخاب مجامع محلی حقوق بیشتری را به این مناطق تفویض کند تا اعطای اختیارات در سایر نقاط بریتانیا عادلانه باشد. این رفراندوم در لندن در سال ۱۹۹۸ پذیرفته شد و دو سال بعد شورای شهر لندن تشکیل شد. با این حال، زمانی که در سال ۲۰۰۴ رفراندوم شمال انگلستان در منطقه شمال شرق رد شد، روند همه‌پرسی متوقف گردید. مجامع منطقه‌ای در خارج از لندن در سال ۲۰۱۰ لغو شدند و مسئولیت‌های خود را به سازمان‌های توسعه منطقه‌ای مربوطه و یک نظام جدید مقامات محلی منتقل کردند.

در لایه بعد از تقسیمات منطقه‌ای، انگلستان به ۴۸ شهرستان تشریفاتی تقسیم شده‌است. این شهرستان‌ها که به تدریج و از قرون وسطی به این سو شکل گرفته‌اند در درجه اول به عنوان یک مرجع جغرافیایی استفاده می‌شوند. البته سابقه تشکیل بعضی از این شهرستان‌ها کمتر است و به سال ۱۹۷۴ میلادی هم می‌رسد. هر یک از آن‌ها یک لرد نایب‌السلطنه و یک کلانتر عالی دارد. این دو مقام به مثابه نمایندگان محلی نهاد سلطنت بریتانیا هستند. در خارج از لندن بزرگ و مجمع‌الجزایر سیلی، انگلستان همچنین به ۸۳ ناحیه شهری و غیر شهری تقسیم شده‌است که این تقسیم‌بندی برای اهداف دولت‌های محلی استفاده می‌شود. هر یک از آن‌ها ممکن است از داخل یک منطقه جغرافیایی باشد یا بین چند منطقه تقسیم شده باشد.

کشور انگلستان از ۹ ناحیه، ۴۸ استان و ۳۲۶ شهرستان تشکیل شده‌است.

انتهای پیام