نشریه اینترنتی «نیوعرب» یا «دنیای جدید عربی» با اشاره به تحولات اخیر اسرائیل این پرسش را مطرح کرده که آیا اسرائیل محکوم است در یک جنگ داخلی درگیر شود؟!در بخشی از این مطلب که به قلم عماد موسی به رشته تحریر درآمده؛ این موضوع مورد تاکید قرار گرفته که «در شرایطی که جامعه داخلی اسرائیل دچار شکاف‌های فزاینده‌ای شده و نخست‌وزیر بنیامین نتانیاهو هم از این شکاف‌ها استفاده می‌کند؛ آیا وقتش نرسیده که اسرائیل بالاخره این سوال را از خودش بپرسد که آیا این‌همه خون و خون‌ریزی کافی نیست- یا چقدر خون فلسطینی کافی است [تا تشنگی اسرائیل برطرف شود]؟؟
به گزارش جبهه ۲۴ از نشریه اینترنتی «نیوعرب» یا «دنیای جدید عربی»؛ در حالی که ارتش اسرائیل در حال ارتکاب یکی از بدترین جنایات قرن در غزه است، اسرائیل دارد در درون خود علیه خود می‌جنگد!
ایهود باراک نخست‌وزیر سابق جدیدترین مقامی است که نتانیاهو را به «اعلان جنگ علیه اسرائیل» متهم کرده است. ایهود اولمرت نخست‌وزیر سابق دیگر هم هشداری جدی داده و گفته که اسرائیل در آستانه جنگ داخلی است. در چند وقت اخیر هشدارهای مشابهی نیز توسط اسحاق هرتزوگ رئیس‌جمهور اسرائیل، موشه یعلون معاون نخست‌وزیر سابق و آهارون باراک رئیس سابق دیوان عالی مطرح شده است. در همین حال یائیر گولان فرمانده سابق ارتش اسرائیل و یکی از اعضای کنست، پا را از این هم فراتر گذاشته و گفته که «اسرائیل دارد نوزادان را در غزه- به عنوان یک سرگرمی- می‌کشد».
شکاف داخلی اسرائیل واقعی و جدی است و دشمنی «یهودی با یهودی» آشکارتر از همیشه احساس می‌شود. ولی آیا این موقعیت به معنای این است که اسرائیل در مسیر جنگ داخلی قرار گرفته است؟
[در پاسخ به این پرسش] نظرات متفاوت و گسترده‌ای ابراز می‌شود- و بین نظرات کسانی که از فروپاشی جنگ‌طلب‌ترین و نسل‌کش‌ترین دولت جهان بدشان نمی‌آید، با اسرائیلی‌ها و متحدانشان که این سناریوها را به عنوان زنگ خطری برای هم‌وطنان خود بیان می‌کنند، تفاوت‌های بسیاری وجود دارد. بین این دو اردوگاه نیز افراد زیادی هستند که ترجیح می‌دهند در حاشیه بمانند.
با این حال، آن‌چه بیشتر پاسخ‌دهندگان بر آن توافق دارند این است که اسرائیل در تقاطع یا دوراهی خاصی قرار گرفته که می‌تواند منجر به سناریوهای متعددی شود- و البته هر یک از این سناریوها بر ساختار، کاراکتر و حس هویت جمعی اسرائیلی‌ها تأثیر خواهد گذاشت. موقعیتی که در نتیجه چندین و چند دهه انسجام اجباری در میان گروه‌های مختلف یهودی حاصل آمده که هر کدام نظرات متفاوتی در مورد ماهیت دولت یهود دارند.
دلایل شکاف در اسرائیل
نتانیاهو مدت‌ها قبل از ۷ اکتبر برای خود ماموریتی تعریف کرده بود که بنا داشت توانایی قوه قضائیه در جلوگیری از اقدامات و قوانین دولت را کاهش دهد.
اسرائیل قانون اساسی ندارد و زیرساخت‌های اصلی قانونی‌اش را از سیستم‌های بریتانیایی و عثمانی- که قبل از سال ۱۹۴۸، قبل از این‌که فلسطین به اسرائیل تبدیل شود، بر سرزمین فلسطین حکم می‌راندند- مدل‌سازی کرده است. در این میان؛ تا همین اواخر دیوان عالی اسرائیل به عنوان یک نیروی متعادل‌کننده عمل می‌کرد و مانع از تغییر ماهیت دولت توسط نهادهای سیاسی می‌شد.
[با این حال با اقدامات اخیر نتانیاهو و به دنبال آن هم] با تضعیف قوه قضائیه و به‌خصوص با وجود اپوزیسیون ضعیف، این تعادل سیاسی در آستانه تغییر قرار گرفته است.
در واقع نتانیاهو هر قدر که زمان گذشته، خودش را بیشتر و بیشتر در دل کابینه‌ای پر از افراط‌گرایان ملی‌گرا- که برخی‌شان محکوم یا مظنون به تروریسم هستند- محصور کرده است. به‌خصوص که او با بروز بحران‌های مختلف- که یا شخصاً مهندسی کرده یا ناشی از سیاست‌های کابینه‌اش است- تقویت می‌شود.
نتانیاهو و وزرای کابینه اسرائیل هر گونه تلاشی برای حل مشکل جنگ غزه را [در نطفه خفه کرده و از بروز هر گونه راه‌حلی] ممانعت می‌کنند. بگذریم از این‌که نتانیاهو برای حفظ وضع موجود، این باور را در اذهان و افکار جریان اصلی اسرائیل حک کرده است که «جنگ ضروری است». او در این میان هیچ‌گاه دلیلی برای این ادعای بی‌دلیل ارائه نکرده است.
امنیت اسرائیل از زمان جنگ غزه متزلزل‌تر شده است؛ نتیجه‌ای که کاملا با «اهداف جنگی اعلام‌شده» نتانیاهو متضاد به نظر می‌رسد. با این حال وخامت اوضاع امنیتی، موجب تقویت موضع نتانیاهو می‌شود- که به دلیل توانایی‌اش در بهره‌برداری از ترس‌های اسرائیلی‌ها به عنوان آقای امنیت شناخته می‌شود.
در این مسیر، بسیاری از اسرائیلی‌ها معتقدند که صاحب طولانی‌ترین دوران نخست‌وزیری در اسرائیل بالاخره راهی خواهد یافت و به نوعی انتخابات عمومی پایان سال ۲۰۲۶ را خنثی خواهد کرد- که آخرین امید مخالفان نتانیاهو برای برکناری او به شمار می‌آید.
اتاقی که اگر روی دهد- و در واقع نتانیاهو اگر بتواند این کار را انجام دهد- آیا دیوان عالی ضعیف اسرائیل قادر به جلوگیری از این اقدام خواهد بود؟ اگر این اتفاق روی دهد، چه کسی قرار است جلوی آن را بگیرد؛ پلیس تحت رهبری بن‌گویر؟ یا اسرائیلی‌های خشمگین؟!
انتهای پیام
