۱. در پدیدارشناسی روابط بین‌الملل رفتار دولت‌ها را تابع معنا و تفسیر آن‌ها از واقعیت میدانی می‌دانند و برآمدن معنای مشترک بین‌الاذهانی (Intersubjectivity )بین دولت‌های متعدد را محصول کنشگری فعال آن‌ها در میدانی مشترک دانسته و آن را بایسته و ضروری می‌پندارند.
۲. تاریخچه کشور‌های عضو دی ۸ با حدود ۶۰ درصد جمعیت مسلمانان جهان نشان می‌دهد که به لحاظ تمدنی، فرهنگی، اقتصادی و نظامی می‌تواند اهرم قدرتمندی در نظم منطقه‌ای و ساختار بین‌المللی تعریف شود و برخی از این کشور‌ها مثل ایران، مصر، پاکستان و ترکیه هم اکنون نیز ، بازیگران فعال منطقه‌ای و جهانی محسوب می‌شوند.
۳. همه کشور‌های مذکور تحت فشار و محدودیت‌های دو فاکتو(defacto) نظام هژمونیک آمریکا و غرب هستند و این همان میدان مشترکی است که می‌تواند معنای بین الاذهانی «سیاست رهایی بخش» را در بین کشور‌های عضو سازمان همکاری‌های دی ۸ فراهم کند.
۴.البته می توان گفت سیاست‌های رهایی بخش دال مرکزی گفتمان انقلاب اسلامی بود که با شعار استقلال خواهی و شعار نه شرقی، نه غربی و نفی هر گونه سیاست استعماری و استثماری در جامعه جهانی طنین انداز شد و امروز بسیاری از جوامع و ملت‌های دنیا آن‌را به عنوان شیوه زیستاری عزتمندانه از دولتمردان شان مطالبه می‌کنند.
۵. در این برهه از تاریخ ،سیاست بربریت برهنه‌ای که توسط ایالات متحده و هم‌پیمانان اروپایی او و با عاملیت رژیم اسرائیل در منطقه غرب آسیا در حال پیگیری است،در حقیقت در جهت منکوب نمودن گفتمان مقاومت به عنوان تجلی عینی و حداکثری سیاست رهایی بخش ملت‌های در بند نظام سلطه خوی غرب است.
۶. آنچه که از سرکوب و کشتار تاریخی نزدیک به ۵۰ هزار نفر اعم از زنان و کودکان در نوار غزه و قتل عام محرومان و پابرهنگان استقلال طلب یمن توسط نظام سلطه غرب در حال رخداد است – که البته روند تاریخی نشان می‌دهد ققنوس مقاومت و نهضت‌های آزادی بخش همواره از خاکستر خویش برون آمده‌اند- ضروری می‌نماید تا کشور‌های جهان اسلام به ویژه اعضاء سازمان همکاری دی ۸ نسبت به حمایت و پشتیبانی از کلیه آرمان‌های انسانی استقلال طلبانه و آزادی خواهانه ملت‌های تحت ستم، به یک اشتراک راهبردی دست یابند.
۷. نیم قرن اخیر و تحولات مهم آن نشان می‌دهد که راه رهایی از سرمایه‌داری خشن آمریکایی و اروپایی، تکرار گذشته نیست و از نو راهی باید ساخت و این راه از مسیر ملت‌ها می‌گذرد که همان مقاومت و تاکید بر سیاست رهایی بخش است.
۸. بویژه که به تعبیر آلن بدیو فیلسوف فرانسوی، با آمدن ترامپ، جهان در حال بازگشت به دوره سرمایه داری خشن قرن نوزدهم است .همان دوران تاریکی که در رمان بینوایان ویکتور هوگو و الیورتوییست چارلز دیکنز به خوبی روایت شده است.
انتهای خبر/
